Test PEP-R | dzieci

Diagnoza funkcjonalna PEP-R Strona w budowie!

Profil psychoedukacyjny, PEP – test oparty na rozwojowej koncepcji oceny służący do diagnozowania charakterystycznych, zindywidualizowanych sposobów uczenia się w rozwoju i terapii dzieci z całościowymi zaburzeniami rozwoju. Z założenia przeznaczony jest dla osób funkcjonujących na poziomie przedszkolnym i niższym – w wieku od 6 miesięcy do 7 lat. Stosowany jest w diagnostyce dzieci do 12 roku życia, jeżeli istnieje podejrzenie, że niektóre funkcje rozwojowe są poniżej poziomu siódmego roku życia.

Skale

Profil psychoedukacyjny składa się z dwóch skal głównych i szeregu podskal w każdej z nich. Podział taki pozwala z jednej strony wykreślić szczegółowy profil rozwoju dziecka, z drugiej natomiast pozwala zilustrować jak rozległe są zaburzenia w sferach kluczowych dla całościowych zaburzeń rozwoju.

Skala Rozwoju

Podzielona jest na siedem sfer, kluczowych dla rozwoju dziecka. Dzięki ocenie w poszczególnych sferach badający dostaje możliwość oceny specyficznych właściwości rozwoju danej osoby, takich jak na przykład dysharmonia.

Naśladowanie – składa się z 16 zadań obejmujących umiejętności naśladowania dźwięków i ruchu. Jej szczególne znaczenie dla rozwoju wyraża się w ścisłej zależności między naśladownictwem a rozwojem mowy i komunikacji.
Percepcja – składa się z 13 zadań służących ocenie percepcji wzrokowej i słuchowej, które stanowią podstawę uczenia się.
Motoryka mała – złożona z 16 zdań sprawdzających dojrzałość funkcji dłoni, koniecznych do osiągnięcia samodzielności.
Motoryka duża – złożona z 18 zadań obejmujących umiejętności ruchowe.
Koordynacja wzrokowo-ruchowa – składa się z 15 zadań, których opanowanie jest niezbędne dla skutecznego nauczania tzw. umiejętności szkolnych.
Czynności poznawcze – skala zbudowana z 26 zadań bada funkcje umysłowe dziecka, sprawdza jak radzi sobie z rozwiązywaniem problemów o różnym nasileniu trudności.
Komunikacja, mowa czynna – powiązana ze sferą czynności poznawczych, zbudowana z 26 zadań. Sprawdza umiejętności mówienia na różnych poziomach oraz podstawowe umiejętności związane z nauką czytania.

Skala Zachowań

Ma na celu rozpoznanie nietypowych zachowań, charakterystycznych dla autyzmu dziecięcego. Podzielona jest na cztery części:

Nawiązywanie kontaktów i reakcje emocjonalne.
Zabawa i zainteresowanie przedmiotami.
Reakcje na bodźce.
Mowa.

Skala zachowań pełni funkcję pomocniczą przy stawianiu diagnozy autyzmu dziecięcego. Zebrane w podskalach zadania pozwalają różnicować między zachowaniami rozwojowymi a patologicznymi. Mają one na celu uwidocznienie nieprawidłowości w takich obszarach jak kontakt wzrokowy, niewłaściwe wykorzystanie przedmiotów, nietypowe używanie słów, reakcja na wzmocnienia płynące ze środowiska.

Na postawie Wikipedia